Σήμερα το Oraiokastronews φιλοξενεί στη σειρά των συνεντεύξεων του, τον συμπολίτη μας και επίκουρο καθηγητή του Πανεπιστημίου Αιγαίου Θεόδωρο Κουτρούκης σε μια εφ όλης της ύλης συνέντευξη. Ο κ. Κουτρούκης μιλά για την πολιτική, την οικονομία, την ανώτατη εκπαίδευση και την αυτοδιοίκηση. Ακόμη, αναφέρεται στη λειτουργία της Ακαδημίας Πολιτών, ανακαλεί στη μνήμη μας γραφικά στιγμιότυπα από το Ωραιοκάστρο του χθες και σχολιάζει το ενδεχόμενο ανάμειξης του στον αυτοδιοικητικό στίβο. Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής: 
       

Πως κρίνετε το έργο της τρικομματικής κυβέρνησης μέχρι τώρα; Θετικά και αρνητικά σημεία.
Η κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά τις διπλές εκλογές του 2012 ήταν μια λύση ανάγκης κι έχει να διανύσει ένα μακρύ και κακοτράχαλο δρόμο. Παρά τις μερικές επιτυχίες της, κυρίως στον τομέα ευθυγράμμισης με τις απαιτήσεις των πιστωτών και τη συνέχιση της πιστοδότησης της χώρας, ενδέχεται να μείνει στην ιστορία ως η κυβέρνηση που προχώρησε στις μεγαλύτερες περικοπές των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και αυτές οι επιλογές της είναι ,δύσκολα αναστρέψιμες. Νομίζω πως η μεγάλη ευκαιρία ευρύτερων πολιτικών συνεννοήσεων χάθηκε στις πρώτες εκλογές του Μαΐου όταν το εκλογικό σώμα εγκατέλειψε το δικομματισμό και ανέδειξε νέες πολιτικές δυνάμεις, ακόμη κι αν δεν κατάφεραν όλες να εξασφαλίσουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Στις επόμενες εκλογές το σκηνικό του δικομματισμού αναβίωσε και μαζί του επέστρεψε η συνήθης πολωτική προσέγγιση της πολιτικής. Παρά το γεγονός ότι τα προβλήματα που προσπαθεί να λύσει η κυβέρνηση είναι φλέγοντα, νομίζω πως η εκτόξευση της ανεργίας και η επέκταση του φαινομένου της φτώχειας συνιστά μεσοπρόθεσμα μια ωρολογιακή βόμβα.
ΕΛΠΙΖΩ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΜΕΝΗ ΘΕΣΜΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΡΜΟΖΕΙ: ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Δυστυχώς την τελευταία τριετία έχει εξαφανιστεί η έννοια της πολιτικής. Ο τεχνητός διαχωρισμός των πολιτών και των πολιτικών σε «μνημονιακούς» και μη, έχει εν μέρει καταφέρει να συγκαλύψει τις μεγάλες ιδεολογικές διαφορές που υπάρχούν ανάμεσα στα δύο υποτιθέμενα στρατόπεδα πολιτικής αντιπαράθεσης. Πίσω από το κίβδηλο δίλημμα Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο έχουν κρυφτεί όλες οι πολιτικές στρατηγικές και τα οράματα για το μέλλον της χώρας. Ξέρετε είναι άλλο να απεργείς κατά των μέτρων λιτότητας κι εντελώς διαφορετικό να κυνηγάς αλλοδαπούς φοιτητές με ρόπαλα. Η ισοπέδωση δεν είναι καλός σύμβουλος και ειλικρινά ανησυχώ μήπως πληρώσουμε ακριβά τις χυδαίες απλουστεύσεις των πολιτικών μας ταγών, οι οποίοι πρέπει να θυμούνται ότι κανένας δε στήνει ανδριάντες των στρατηγών του εμφυλίου πολέμου. Φοβούμαι πως στο Μνημόνιο οι Έλληνες ξαναβρήκαν ένα λόγο να τους διχάζει.        
Πως φτάσαμε κατά την γνώμη σας σ΄ αυτό το οικονομικό αδιέξοδο; Ποιες οι προοπτικές της χώρας μας;
Το οικονομικό πρόβλημα της χώρας είναι αρκετά παλιό. Φτάνει να θυμηθούμε ότι ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ από 7,9% το 1970, σχεδόν μηδενίζεται από το 1980 μέχρι το 1990, επανέρχεται εκ νέου στο 4% το 2000 και τα επόμενα χρόνια επιδεινώνεται συνεχώς για να γίνει αρνητικός μετά το 2010. Αυτή η διακύμανση οφείλεται κυρίως στην ανάλογη διακύμανση της κατανάλωσης, κυρίως της ιδιωτικής, με εξαίρεση τη δεκαετία 2000-2010 όταν η δημόσια κατανάλωση υπερέχει.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΣΤΗΝΕΙ ΑΝΔΡΙΑΝΤΕΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Για την ευάλωτη ελληνική οικονομία η κρίση χρέους του 2010 ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και η επίπλαστη «δανεική» ευημερία κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος. Δυστυχώς αυτό συνοδεύτηκε και από τη συνακόλουθη κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους που αδυνατεί πλέον να διασφαλίσει πόρους χρηματοδότησης. Οι προοπτικές της χώρας θα εξαρτηθούν από την ικανότητα της πολιτικής εξουσίας να τηρήσει τα συμφωνηθέντα με τους διεθνείς πιστωτές και ταυτόχρονα να αμβλύνει κατά το δυνατόν τις κοινωνικές επιπτώσεις των σκληρότατων μέτρων δημοσιονομικής πειθαρχίας σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης, κοινωνικής ερήμωσης και εισοδηματικής λιτότητας, αναμένοντας ένα ενδεχόμενο κούρεμα του δημόσιου χρέους μετά τις επερχόμενες γερμανικές εκλογές. Δυστυχώς όλο αυτό είναι ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Παρά την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού, οφείλουμε να ελπίζουμε ότι η ευρωπαϊκή ιδέα θα παραμείνει ελκυστική και πως η συνδρομή των θεσμών της Ε.Ε. στη χώρα μας θα είναι διαρκής και κυρίως αποτελεσματική.
Ποια η γνώμη σας για την διοίκηση του Δήμου και την αντιπολίτευση (Θετικά-αρνητικά)
Η σημερινή διοίκηση ανέλαβε το πηδάλιο του δήμου σε μια δραματική συγκυρία για τη χώρα και την τοπική αυτοδιοίκηση. Οι διαθέσιμοι πόροι είναι εξαιρετικά περιορισμένοι και η ικανότητα των πολιτών να πληρώσουν δημοτικά τέλη και φόρους έχει πληγεί σημαντικά. Σε αυτό το σκηνικό δεν νομίζω ότι θα πρέπει να κάνουμε δίκη προθέσεων αλλά να αναλογιστούμε τι θα μπορούσε να κάνει η διοίκηση οποιουδήποτε ΟΤΑ σε συνθήκες ύφεσης. Δεν έχω μια συνολική εικόνα της κατάστασης σε όλο τον δήμο, ωστόσο θεωρώ ότι η διοίκηση θα κριθεί οριστικά στο τέλος της θητείας της, όταν θα καταθέσει τον απολογισμό της. Η αντιπολίτευση αδιαμφισβήτητα έχει να διαδραματίσει ένα πολύ δημιουργικό ρόλο.
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΔΥΟ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ: ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ
Στις σημερινές δύσκολες στιγμές για τον τόπο μας δεν περισσεύει κανείς. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ πως η κοινωνική και διαπαραταξιακή συναίνεση είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα των ΟΤΑ. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ένα κατά γενική ομολογία εξαιρετικά επιτυχημένο εγχείρημα, το Ανοικτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο Ωραιοκάστρου, εγκρίθηκε σχεδόν ομόφωνα από το δημοτικό μας συμβούλιο και αγκαλιάστηκε με θέρμη από τους πολίτες. Τέλος, ας θυμίσω ότι ο Καλλικράτης έχει προικίσει τους δήμους με έναν πολύ κρίσιμο θεσμό κοινωνικής εταιρικότητας, τη Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης, ο οποίος αν τεθεί πάνω από παραταξιακές σκοπιμότητες και μικροσυμφέροντα μπορεί να προσφέρει πολλά στην εμβάθυνση της δημοκρατίας στο τοπικό επίπεδο.
Η Ακαδημία Πολιτών Ωραιοκάστρου διανύει τον πρώτο χρόνο λειτουργίας. Θα θέλαμε την άποψη σας για την μέχρι τώρα πορεία της;
Το Ανοικτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο είναι ήδη ένας δοκιμασμένος θεσμός που κέρδισε τις καρδιές των συμπολιτών μας. Όταν πριν ένα χρόνο προσήλθα στο Δημοτικό Συμβούλιο Ωραιοκάστρου για να παρουσιάσω - κατ΄ εξουσιοδότηση του προέδρου της Ακαδημίας- την πρόταση δημιουργίας του εν λόγω εκπαιδευτικού θεσμού (τον πρώτο στην Βόρεια Ελλάδα) δεν περίμενα την εντυπωσιακή αυτή απήχηση που είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν δύο τμήματα σπουδαστών, όταν σε πολύ μεγαλύτερους δήμους η συμμετοχή του κοινού είναι μικρότερη, αναλογικά με τον πληθυσμό. Η ανέλπιστη επιτυχία πιστεύω πως οφείλεται στη «δίψα» των πολιτών για παρόμοιες δραστηριότητες επιμόρφωσης, τη σύσσωμη στήριξη του δημάρχου και του δημοτικού συμβουλίου (απόφαση 74/2012) και, φυσικά, στις άοκνες προσπάθειες της συντονίστριας.
«ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΞΑΝΑΒΡΗΚΑΝ ΕΝΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΧΑΖΕΙ»
Θέλω να πιστεύω πως η Ακαδημία μπορεί να συνδράμει αποφασιστικά την ενίσχυση των γνώσεων, δεξιοτήτων και στάσεων του ανθρώπινου δυναμικού της περιοχής και με αυτό τον τρόπο να βοηθήσει έμμεσα στην αντιμετώπιση της ανεργίας. Η εμπειρία από τη συμμετοχή μου στις διαλέξεις είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντική. Για αυτό θεωρώ πως πρέπει να διαφυλάξουμε την Ακαδημία Πολιτών Ωραιοκάστρου. ως «κόρην οφθαλμού».                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   
Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε με την τοπική αυτοδιοίκηση; Που θα τοποθετούσατε πιο κοντά τον εαυτό σας (δημοτική παράταξη);
Οι περισσότεροι άνθρωποι που ασχολούνται με τα κοινά συνήθως ανήκουν σε δύο κατηγορίες: σε εκείνους που θέλουν αλλά δεν μπορούν και σε εκείνους που μπορούν αλλά δε θέλουν να προσφέρουν και επιτρέψτε μου να παραμείνω ανένταχτος σε αυτό το δίλημμα. Νομίζω πως όσο τουλάχιστον δεν υφίστανται - στο θεσμικό και ουσιαστικό πεδίο - οι προϋποθέσεις της ανιδιοτελούς και αποτελεσματικής προσφοράς, η ενασχόληση με την τοπική αυτοδιοίκηση δεν θα ενδιέφερε πολλούς επιτυχημένους επαγγελματίες και στελέχη του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Προσωπικά, έχω ακόμη πολλά πράγματα να προσφέρω  στον Πανεπιστήμιο, το «φυσικό» επαγγελματικό μου χώρο, που διασφαλίζει για τους λειτουργούς του την καθημερινή συνάντηση με τα όνειρα νέων ανθρώπων κι αυτό -πιστέψτε με- είναι μεγάλο προνόμιο. Για να απαντήσω ευθέως στο ερώτημα σας, πιστεύω ότι δεν είναι θεσμικά θεμιτό να πολιτεύονται στην αυτοδιοίκηση δύο μέλη της ίδιας οικογένειας. Επομένως, νομίζω ότι, τουλάχιστον για όσο καιρό στενό συγγενικό μου πρόσωπο ασχολείται με τα κοινά, δε θα χορέψω Ωραιόκαστρο Blues στην πίστα της αυτοδιοίκησης. Όσο για την ένταξη σε δημοτικές παρατάξεις, θα μου επιτρέψετε να μην τοποθετήσω εαυτόν σε καλούπια που κατασκεύασαν άλλοι για μένα, χωρίς εμένα. Έχω ξαναπεί πως η κατάτμηση του εκλογικού σώματος σε παρατάξεις -πέραν του γεγονότος ότι πολλές φορές εδράζεται περισσότερο σε προσωπικές φιλοδοξίες και λιγότερο σε ιδεολογικές διαφορές- δεν είναι ούτε ικανή, ούτε και αναγκαία συνθήκη για τη δημοκρατική και αποτελεσματική λειτουργία των τοπικών θεσμών πολιτικής συμμετοχής. Ελπίζω σε μια επόμενη θεσμική συγκυρία να δούμε τις δημοτικές παρατάξεις εκεί που τους αρμόζει: τοποθετημένες στο μουσείο της κοινωνικής ιστορίας · αυτό, ναι, θα είναι πρόοδος.            
Ποια είναι η άποψη σας για το σχέδιο ''ΑΘΗΝΑ'';
Το σχέδιο ΑΘΗΝΑ ήρθε ως ταύρος εν υαλοπωλείω να κλονίσει συθέμελα την τριτοβάθμια εκπαίδευση και ιδίως τα ΤΕΙ. Δεν νομίζω ότι θα υπήρχαν σοβαρές αντιρρήσεις σε ένα κάποιο νοικοκύρεμα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ τόσο γεωγραφικό, όσο και ακαδημαϊκό. Ωστόσο, και πάλι επαναλαμβάνεται το αρχικό λάθος: όπως αρχικά η ραγδαία αύξηση των τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ έγινε με κριτήρια τοπικών μικροσυμφερόντων με αποτέλεσμα να φτάσουμε στον αριθμό των πεντακοσίων περίπου τμημάτων, έτσι και τώρα η συρρίκνωση πολλές φορές παραγνωρίζει θεμελιώδη ακαδημαϊκά κριτήρια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Τμήμα Μηχανικών Οικονομίας Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου -στο οποίο υπηρετώ- που φέρεται να συγχωνεύεται με ένα τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων με πιθανό αποτέλεσμα να στερηθεί ο χάρτης των πολυτεχνικών τμημάτων της χώρας μας μια ειδικότητα αιχμής για τις αγορές εργασίας του -οικονομικά και ψηφιακά- ανεπτυγμένου κόσμου. Ας ελπίσουμε ότι στην τελική εκδοχή του σχεδίου ΑΘΗΝΑ θα επικρατήσει σύνεση και θα αποφευχθούν σφάλματα που θα σημαδέψουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση για δεκαετίες.    
Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από την υποψηφιότητά σας για την θέση του ''Συνηγόρου του Δημότη'' στον Δήμο Θεσσαλονίκης;
Ο θεσμός του δημοτικού Συμπαραστάτη είναι ένας νευραλγικός θεσμός διαμεσολάβησης ανάμεσα στον πολίτη και την τοπική εξουσία, τον δήμο, όπως προβλεπόταν στην αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση «Καλλικράτης». Η υποψηφιότητα μου ήταν συμβολική άλλωστε, σε περίπτωση εκλογής μου θα έπρεπε να λάβω υποχρεωτική άδεια από τη θέση μου στο Πανεπιστήμιο, ενόσω βρίσκομαι στην πιο δημιουργική φάση της ζωής μου για έρευνα και διδασκαλία. Απέσυρα την υποψηφιότητα μου εντός 48 ωρών από την υποβολή της όταν πλέον ήταν φανερό ότι το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης θα αποφάσιζε χωρίς κανένα κριτήριο, τα βιογραφικά σημειώματα δεν θα έπαιζαν κανέναν ουσιαστικό ρόλο και οι δημοτικοί σύμβουλοι δεν θα είχαν καν την υποχρέωση να αιτιολογήσουν την ψήφο τους.
ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΣΟ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΒΟΥΛΓΚΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ «ΑΛΗΘΕΙΑ».   
Όταν σε όλο τον κόσμο τέτοιες μη πολιτικές θέσεις στελεχώνονται μετά από ενδελεχή διαδικασία επιλογής βάσει προσόντων και ικανοτήτων, δεν είναι δυνατόν ένας δήμος να επιλέγει Συμπαραστάτη του Δημότη από μια πασαρέλα υποψηφιοτήτων δίχως να ανακοινώνει τα κριτήρια λες και πρόκειται για…talent show. Σε κάθε περίπτωση η πανθομολογούμενη αδυναμία των δήμων να ορίσουν κριτήρια επιλογής και να συμφωνήσουν σε πρόσωπα κοινής αποδοχής -στερώντας έτσι από τους δημότες πολύτιμές υπηρεσίες εξωδικαστικής διαμεσολάβησης- εύκολα ερμηνεύει την εξαιρετικά περιορισμένη εφαρμογή του θεσμού, με ευθύνη όλων εκείνων που ενοχλούνταν από το ενδεχόμενο να μετατραπεί ο θεσμός του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης σε ένα γνήσιο μηχανισμό ελέγχου της όποιας αυθαιρεσίας των δημοτικών υπηρεσιών.              
Επειδή παρακολουθείτε στενά τον χώρο των ΜΜΕ θα θέλαμε την άποψη σας για το επίπεδο ενημέρωσης της πόλης μας.
Η Θεσσαλονίκη υφίσταται κι αυτή τη μεγάλη κρίση που μαστίζει τον τύπο και οφείλεται στην πτώση της κυκλοφορίας, τον περιορισμό της διαφημιστικής δαπάνης και την επικράτηση των ηλεκτρονικών μέσων. Ειλικρινά θλίβομαι όταν βλέπω ιστορικές εφημερίδες να φυτοζωούν ή να διακόπτουν τη λειτουργία τους και να αντικαθίστανται από ψηφιακά μέσα που δε διαθέτουν πάντοτε τους μηχανισμούς διαχωρισμού της είδησης από τη φημολογία ή και την εσφαλμένη πληροφόρηση, μηχανισμοί που θωρακίζονταν από την παρουσία προσωπικοτήτων της τέταρτης εξουσίας όπως ο Νικόλαος Μέρτζος, ο Άγγελος Κολοκοτρώνης, ο Κλέαρχος Τσαουσίδης και άλλοι που ίσως ξεχνώ και που υπήρξαν δάσκαλοι μου στον γραπτό λόγο, ακόμη κι αν μερικές φορές εκείνοι δεν το γνώριζαν. Βέβαια κατά τη δεκαετία του ’80 και του ’90 το κύριο άρθρο ή οι επιφυλλίδες της Μακεδονίας, του Ελληνικού Βορρά κι αργότερα του Αγγελιοφόρου έδιναν τον τόνο στην πολιτική και οικονομική ζωή της πόλης, ενώ η δημοσίευση κειμένων γνώμης περνούσε από ισχυρότατα φίλτρα. Σήμερα, με την πλημμυρίδα των μέσων ενημέρωσης –κυρίως ψηφιακών- η ζήτηση προς δημοσίευση κειμένων είναι τόσο μεγάλη, ώστε να δημοσιεύεται η άποψη επί παντός επιστητού ενός μεγάλου αριθμού πολιτών. Αυτό δε θα ήταν κατ’ ανάγκη κακό αν υπήρχαν οι τρόποι να διαχωριστεί η άποψη του ειδικού από την εκείνη του μη ειδικού που είναι αξιανάγνωστη αλλά σε κάθε περίπτωση δεν έχει την ίδια βαρύτητα. Το διαδίκτυο τα έχει ισοπεδώσει όλα αυτά.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΗ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΑΣΑΡΕΛΑ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΩΝ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΙ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ, ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ…TALENT SHOW

Από την άλλη πλευρά η ανωνυμία, ο καταγγελτικός λόγος, η συνωμοσιολογία και η λαϊκίστικη προσέγγιση που επιλέγεται από ορισμένους «δημοσιολογούντες κουκουλοφόρους» αποδυναμώνει την αξιοπιστία τους. Εφόσον στην Ελλάδα δεν διώκεται η ελευθεροτυπία, δεν νομίζω ότι χρειάζεται τόσο πολύ θάρρος για να εκφράζεται επωνύμως μια άποψη. Ειδικά στο Ωραιόκαστρο είναι ευτύχημα που υπάρχουν αρκετά μέσα ενημέρωσης αλλά και blogs, σκηνικό που διασφαλίζει έναν σχετικό πλουραλισμό. Ο πολίτης έχει την ευχέρεια να παρακολουθήσει την τοπική ειδησεογραφία από πολλές πηγές πληροφόρησης (που ενίοτε τίθενται στην υπηρεσία ευδιάκριτων σκοπιμοτήτων), επομένως, αναλαμβάνει και την ευθύνη της επιλογής. Σε κάθε περίπτωση, κανένα μέσο ενημέρωσης δεν είναι η Βουλγκάτα, αλλά δημοσιεύει μια προφανώς υποκειμενική προσέγγιση της είδησης, τη δική του «αλήθεια».    
Ως δημότης Ωραιοκάστρου πείτε μας δύο λόγια για το δικό σας Ωραιόκαστρο.
Γεννήθηκα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και πρωτογνώρισα το Ωραιόκαστρο στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, όταν ήταν ακόμη ένα πευκόφυτο προάστιο της Θεσσαλονίκης και οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μυρωδιά των νοτισμένων από τη βροχή  πευκοβελόνων, τις βόλτες με το ποδήλατο στους χαλικόστρωτους δρόμους, το άλσος και τις παιδικές χαρές της Γαλήνης. Ούτε τον μικρούλη «Κίτσο», το πρόβατο που τρύπωσε ένα πρωινό στον κήπο μας κι έγινε αχώριστος φίλος μου για μια εβδομάδα, πριν επιστρέψει στο κοπάδι του. Τότε ακόμη τα παιδιά έπαιζαν και χτυπούσαν δίχως να... προστρέξει όλος ο Ερυθρός Σταυρός (έφταναν μερικές σταγόνες από γαλάζιο οινόπνευμα πάνω σε ένα μπαμπάκι και το παιχνίδι συνεχιζόταν), ενώ αν περίμενες το (υπεραστικό) λεωφορείο στη στάση, όλο και κάποιος συγχωριανός θα σταματούσε και θα προσφερόταν να σε μεταφέρει στον προορισμό σου. Οι ευκαιρίες για διασκέδαση ήταν ελάχιστες. Αν ήσουν τυχερός μπορεί να περνούσες ευχάριστα τη βραδιά σου βλέποντας καμιά ταινία με τον Ζορρό στον θερινό κινηματογράφο ΜΠΑΤΟΣ. Οι μαθητές είχαν ατελείωτο ελεύθερο χρόνο, ενώ ο κοινός φόβος των παιδιών και των δασκάλων ήταν ο κύριος Χατζόπουλος, ο μόνιμα σκυθρωπός επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης. Ασφαλώς δε θα ξεχάσω ποτέ το ανελέητο τετράδιο με τα βερεσέδια της κυρίας Βικτωρίας που διαχειριζόταν το σχολικό κυλικείο, ούτε την κολόνια με άρωμα λεβάντας, με την οποία μας ράντιζε η δασκάλα μας, η κυρία Κική (Ανθοπούλου). Αυτά και άλλα πολλά μαργαριτάρια που μπορώ να ανασύρω από το από το βυθό της θύμησης είναι το "δικό μου" Ωραιόκαστρο, που πέθανε προς όφελος της αντιπαροχής, αλλά θα θυμάμαι πάντοτε με συγκίνηση και νοσταλγία όσα χρόνια κι αν περάσουν

Θεόδωρος Κουτρούκης: Who’s who?  


Ο Δρ. Θεόδωρος Κουτρούκης είναι οικονομολόγος της εργασίας και Επίκουρος Καθηγητής Οικονομικής των Ανθρώπινων Πόρων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες και Παιδαγωγικά με έμφαση στην Εκπαίδευση Ενηλίκων, ενώ στις διδακτορικές και μεταδιδακτορικές σπουδές του ασχολήθηκε με τη Οικονομική της Εργασίας και τις Εργασιακές Σχέσεις.
Δίδαξε στα Πανεπιστήμια Αιγαίου, Δυτικής Μακεδονίας, Ιωαννίνων, Μακεδονίας, τα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και Καβάλας, την ΑΣΠΑΙΤΕ και το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
Είναι ακόμη Διαιτητής στον ελληνικό Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας και αξιολογητής προγραμμάτων στο πεδίο των ανθρώπινων πόρων. Συμμετείχε σε ευρωπαϊκά δίκτυα ερευνητών, εθνικά και διεθνή ερευνητικά προγράμματα και σε πολλά συνέδρια.
Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εντοπίζονται σε θέματα αγοράς εργασίας, επαγγελματικής κατάρτισης, εργασιακών σχέσεων, εκπαίδευσης ενηλίκων, οικονομικής των ανθρώπινων πόρων και διαπραγματεύσεων.
Στο έργο του περιλαμβάνονται έντεκα βιβλία και πολλά άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. 
Είναι μέλος επιστημονικών ενώσεων όπως η Διεθνής Εταιρία Εργασιακών Σχέσεων, η Ευρωπαϊκή Εταιρία Οικονομολόγων της Εργασίας, η Επιστημονική Ένωση Εκπαίδευσης Ενηλίκων, η Ένωση για τη Ναυτική Διαιτησία, η Ελληνική Εταιρία Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού κ.α.
Το βιογραφικό του σημείωμα περιλαμβάνεται από το 2007 στην έκδοση «Who is Who στην Ελλάδα». Άρθρα και αναλύσεις του για θέματα της οικονομικής και πολιτικής επικαιρότητας δημοσιεύονται συχνά στις εφημερίδες «Αγγελιοφόρος της Κυριακής» και «Κόσμος του Σαββατοκύριακού» και στα ειδησεογραφικά sites «Capital», «New Deal» και «TVXS».      


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Top